Welcome to Paradise bed & breakfast

Na 38 uur reizen, eindelijk aangekomen op de plek van bestemming. Blij om hier te zijn, maar helemaal uitgeput van de reis. Het begon allemaal in Eindhoven. Daar heb ik mijn vlucht naar Londen genomen. Vanuit Londen Stansted, met de bus naar Londen Heathrow. Het plan was om misschien nog eventje Londen City in te gaan, maar daar was het uiteindelijk veelste laat voor. Aangekomen op Heathrow moest ik me eventje orienteren. Waar zou ik naar toe gaan? Zag op een gegeven moment een bordje met restaurant. Daar zou vast wel plek zijn om te zitten. En ja hoor, zag al meerdere mensen met backpacks, koffers en tassen en buggy's proberen zo comfortable mogelijk kun eigen space te creeren. Het wachte duurde lang. Ik probeerde in de tussentijd wat te lezen, dutten en schrijven. Maar de vermoeidheid had de overhand. Gelukkig, de zon kwam op rond 5 uur. Tijd om me klaar te maken voor vertrek. Ik verrekte van de honger en was blij dat ik na het inchecken regelrecht in een foodcourt wandelde. Al die geuren, daar werd ik blij van. Muffins, croissants, wafels, taarten enz enz. Hmm, jummy jummy. Na me buik te hebben gevuld met een grote bak thee en een gebakken ei op brood ben ik vertrokken voor vertrek. Bij de gate was het erg druk. De dames van Emirates zagen er super uit. Mooie hoofddeksel met daarnaast hangend een witte sluier. Allemaal droegen ze Chanel nr.?? op hun lippen. Er waren veel afrikaanse mensen en mensen uit India. Hele gezinnen waren op reis. Tijdens het wachten, kijk je maar wat om je heen. Beetje mensen kijken. Maar soms valt je oog dan ineens op iets interessants. Mijn ogen waren gevallen op de schoenen van een Somalische lijkende jongen. Hij was op reis met vader, moeder, 2 jongere broertje en een jonger zusje in de buggy. De merkkleding droop van het hele gezin af. Zou me niets verbazen als moeder zelfs een designer burka droeg. Maargoed, het hele gezin stond al de hele tijd in de buurt van mij. Tot dat er werd omgeroepen dat gezinnen met kinderen als eerste bij de gate moesten staan, liep die jongen langs en zag ik zijn Nikey's. Het waren zwart-witte Air Force, met de afbeelding van Obama's gezicht erop en aan de bovenkant van het nike logo stond in gouden letters het woord 'Chance' geschreven. Deze Afrikaanse jongen, ik denk een jaar of 12, gaf hiermee een boodschap die verder ging dan kleren, maken de man. Gaf mij een goed gevoel om dit te zien. Eindelijk ingestap te zijn op de vliegtuig, viel mij meteen op hoe mooi het eruit zag van binnen. De eerste klas had per stoel een soort capsule achtige kap met flatscreen computer. Zelfs economy class had achter iedere stoel een computertje. Met afstandbediening en touchscreen!! Je kon en via de sateliet honderden kanalen op ontvangen, gamen, keuze uit min honderd film. En wat je keek was dus helemaal eigen keuze. Wat helemaal zo leuk eraan was, was dat het vliegtuig voor en onder een camara had bevestigd. Dus je kon dan via je eigen schermpje meekijken bij het opstijgen/ vliegen en landen. Echt multi-functional. I love Emirates already! Om 18.30 kwam ik aan op Dubai.Dubai is super modern. Dat was al te merken in het vliegtuig, maar ook weer op het vliegveld en buiten. Ik heb afgesproken met Stefan, een uitklasgenoot van Reni. Hij heeft sinds 2 jaar zijn eigen productie bedrijf opgestart in Dubai en woont nog geen 5 minuten van de vliegveld vandaan. We hebben een hapje gegeten en gedronken in een sjieke tent. Zat ik daar met me kleding van de dag ervoor. Maar ach, heerlijk eten met een rood wijntje en een cognacje (hmmm ze hadden Hennesy) achter af. Vergeleken met me vorige tussenstop, geef ik deze een dikke tien. Nu aangekomen in Kuala Lumpur. Met de trein naar het centrum gereden en vanuit daar een taxi gepakt naar Paradise bed & breakfast. Lig met Patricia uit Zweden, Anna en Angel uit Spanje op 1 kamer. Is nu al erg gezellig. Verder nog niks van de stad gezien, behalve me vieuw uit het raam. Morgen lekker hier rond kijken. Nu snel wat eten pakken, douchen en me bed in. Lekker slapen, ik kan niet wachten!!