Lig nu in me bedje op een 1 persoonkamer op Langkawi. Fysiek best wel verrot, maar genieten doe ik zeker!
Heb de afgelopen dagen in KL kunnen rond snuffelen. Wat een plek! Het is snel, intens, kleurrijk, spiritueel, vriendelijk en heel, heel veel eten.
Ok, nadat ik aangekomen was bij het hostel en me spullen heb gesettled, het eerste wat ik moest doen was... buying some FOOD!
Om de hoek van het hostel heb je Jalan Alor. Dit is dé plek in deze buurt om lekker, eten te halen. Lekker veel groenten een beetje rijst en verse zeevruchten.
Aangekomen op het hostel op naar het dakterras. Daar afgesproken met twee spanjaarden, Angel en German, die ik daarvoor tegen kwam op de trap. We raakten gezellig aan de praat over ieders reiservaringen en plannen voor deze zomer.
Na een half uur kletsen, kwam ik er achter dat zij deze avond nog zouden stappen in een club downtown. Enof ik mee wou.. Hmmm, denk denk denk. Wat te doen. Eerlijk gezegd voelde ik me wel al een stuk beter nadat ik gegeten had. En aangezien ik in me eentje niet het nachtleven in ga duiken, is dit misschien niet zo'n verkeerd idee. Met twee spanjaarden op stap, dat lijkt me wel wat!
Snel mezelf een beetje opgefrist, andere top aan, hakken uit de koffer, en gaan met die banaan.
Groot gedeelte van het uitgaansgebeuren ligt rondom de Petronas Towers. En wij gingen op zoek naar club Zouk. Na 15 minuten lopen, kwamen we 2 andere tenten tegen. De muziek klonk goed dus maar eventjes naar binnen wippen dan.
Na 30 minuten zijn we weggegaan. D tent viel een beetje tegen en dat is zachtjes uitgedruk.. De hele tent was vol met vrouwen op zoek naar een man die hun portomonnee konden vullen.. En wat het nu helemaal leuk maakte was, dat die mannen dachten dat ik een van hun was. Dus men proberde alle aandacht te krijgen en dachten zomaar op me af te stappen uit het niets.
Je kan je voorstellen dat dit alles heel apart was om mee te maken hoe mensen met je omgaan als ze denken dat je een hoertje bent, maar nee hoef dit niet nog vaker mee te maken. Op naar Zouk, dat is wat we gingen doen.
Zouk was een grote club met 3 zalen. Er werd in één zaal house gedraaid, de andere R&B, de kleinste 80's-90's.
Het was gezellig, hippe mensen en een ok DJ (dit houdt in: muziek van 2 jaar terug). Dus lekker lol gehad, om 4 uur richting huis met gebroken voeten en een vermoeidheid die ik me niet kan herinneren vaak te hebben meegemaakt. Het was een worsteling. Normaal zou ik gewoon me schoenen uit doen en op blote voeten terug. Maar aangezien ik de bacteriën van hier niet vertrouw, ging ik die challange echt niet aan. Enige optie was: concentratie mindtraining. Zo heb ik het overleefd naar me hostel. Verwonderlijke van het geheel is, helemaal geen blaren!
Daarna nog effe zitten kletsen, gedoucht en me bed in geslopen...
Zaterdag, om 12.30 wakker. Nog helemaal gebroken. Maargoed, wat wil je na maar 5 uur slaap.
Vandaag is het de culti dag geworden. Dus me snel gedoucht en op naar Petronas Towers.
Daar aangekomen met de Hub en een wandeling, waren helaas alle tickets sold out. Al om 10 am, dus dat betekend als ik boven in de toren wil zijn ik morgen vroeg al om 8 uur in de rij moet staan. Dat is nog es een tijd om over na te denken.. Van binnen zit er tussen de 2 torens een hele moderne shopping mail. Suria KL CC, heeft alle merken en warenhuizen die je maar kan bedenken. Van Chanel tot BillaBong, Harrods to Everlast.
Daar eventje te hebben rondgelopen, zie ik ineens een Haarsalon. Dit wordt een haircut, heb ik besloten. En na wat informatie kan ik meteen op de stoel. Een oudere man met felroze mini-hanenkam komt naar mij toe en bekijkt me haar. Hij kijkt niet blij, zijn mond hoeken beginnen te hangen.. En dan zegt hij iets totaal onverstaanbaars: Het oogt als een mix tussen gebrekkig Engels met Maleisisch accent en overdreven gays sound met wel 5 woorden in een seconde. Dit gaat moeilijk worden. Maar na 3 herhalingen blijkt dat mijn hoofdhuid erg droog is en dat de verzoring hiervan uiterst belangrijk is. Geen gezonde hoofdhuid, geen haar! Zei hij streng. Heb 'm meteen laten weten dat de boodschap begrepen is.
Klopt inderdaad dat me hoofdhuid droog is, dus in die zin zag ie meteen 't probleem.
Heb uiteindelijk een uitgebreide hoofd massage gehad, met een voedende serum voor wel 40 minuten. Daarna wassen, knippen en föhnen. Met het eindresultaat ben ik blij. Ziet er goed uit, maar belangrijkste: Me haar voelt weer veerkrachtig en zacht. Joepie, wat ben ik blij!
Daarna lekker in het Petronas towerpark gelegen tot donker, wat gegeten en terug naar het hostel. Geen optimale cultidag, maar wel een nieuwe coupe!
Die avond een onverwachte verrassing. Dutchmen in town! Rond een uur of 2am verschenen Hans en Daan ineens op het terras. Weer tussendoor effe lekker Hollands praten. Heerlijk! Misschien zie ik ze nog op Java of Bali. Gaan ook door Indo reizen, nadat de broer van Hans zijn bruiloft heeft gevierd. Waren erg leuke gasten!
Vanmorgen vroeg op: 9 uur ging de wekker, 10 uur aan het ontbijt.
Vandaag hebben German en ik China Town, het historische centrum van KL en de International Market Place bezocht.
Wat weer veel indrukken opleverde. Van de drukke, broeiende busplatform, tot schone, serene en open Moskee van KL. Van de kleur- en geurrijke markt tot de stinkende straten van China town. Van kleine straattentjes tot grote resorten langs de weg.
Het straatbeeld onderweg heeft vele contrasten, die je bleven prikkelen om daar rond te lopen. Maar ik moest me vlucht halen, dus op tijd weg.
Tja en over me reis terug maar niet te spreken, want die heb ik net op het nipertje gehaald...
Er was nog helemaal niks aan de hand. Ik kom om 17.10 aan op KL Center. Ik had al een half uur vertraging gehad, doordat German nog iets moest checken bij het busstation, dus dat vertraagde ons plan (van 3 uur van te voren vertrekken) zeker weten. Maargoed, vanaf KL Center is het 20 minuten met de KLIA Express (trein). Vlucht zou vertrekken om 18.50 uur. Zei de dame achter de balie van de treintickets: Je weet wel dat je niet op Terminal KUL moet inchecken, maar op Terminal KLL. Uhh, niet echt? Ik was in de veronderstelling dat die terminals naast elkaar lagen, zoals gewoonlijk het geval is. Bleek dat ik ernaar toe met de bus moest en dat dit ruim 20 minuten zou duren. Help!! Dit kon je niet menen! Ok, blijf rustig keep it cool. Ik dus aangekomen met de trein op KLIA (Kuala Lumpur International Airport) als een gek gehaast naar het busstation. Kom ik daar aan, staat er geen bus. Bleek, uiteindelijk dat ik er gewoon nog ruim 15 minuten op heb moeten wachten!
Ik kwam om 17.45 aan bij het busstation. Gewacht tot 18.05 uur, toen vertrokken. Om 18.25 stopten we op terminal KLL en ik als een gek rennen naar binnen. In de bus, voelde ik m al hangen: Deze ga ik missen. Aangekomen in de incheckhal, zie ik dat mijn balie van de vlucht dicht is. Help, nee! Dat mag niet! Was het enige wat ik kon denken. Ok, focus, wat moet ik nu doen? De desks die open waren hadden rijen en waren de dames druk in de weer. Zag ik in de verte ineens een steuwardes net klaar zijn met haar dienst en inpakken. Ik als een speer naar haar toe, situatie uitgelegd. Zij zei: Je moet een vlucht later nemen en die opnieuw betalen. Baalde hier echt van. Maar ze zei, ga naar de klantenservice, zij kunnen je verder helpen. Dus ik kom daar aan, en leg me situatie uit. En vraag, is het nog mogelijk om de vlucht van 18.50 te nemen. Inmiddels was het al 18.40 uur. Even een belletje, en ja hoor: Het kon nog!!!
Dus ik was zo blij, dat wil je niet weten!! Bleek achteraf dat dit echt een terminal in het mini formaat te zijn. Bij de tassencontrole gooi je je tas erin, zonder laptop apert leggen en schoenen mochten ook gewoon aanblijven. Daarna kom je meteen in de baordingruimte. Dus 20 meter verderop staat al het glas met het zicht op de vliegtuigen. Heel apart, maargoed scheelt weer rennen door de gangen waar ik me op had voortbereid. Uiteindelijk kwam het vliegtuig pas om 18.55 uur. Moest toen nog alle bagage van de passagiers erin worden gegooid en konden wij uiteindelijk om 19.15 vliegen. Gekke werk, maar super blijk met dit geluk bij een ongeluk. (En ik hoor me vader al weer denken: "Hoe krijgt ze 't voor mekaar?")
Om 20.00 was ik al weer geland op Langkawi..
Merkte meteen de relaxte eiland sfeer op en gelukkig totaal geen controles op het vliegveld. Ben zo gaar als n kip van me weekend KL en ben van plan op Langkawi echt te gaan chillen.
Als ik nu terug denk, was KL een hele beleving en zit het nog wel eventjes in me gedachten. Ondanks het vuil en de 3 bedelaars die ik ben tegen gekomen, lijkt de armoede niet groot en denk je snel het valt wel mee (Hollywood boulevard had 3 zwervers op elke hoek van de straat). Maar als ik weer aan me avondje stappen terug denk met al die mooie jonge meiden, die om welke rede dan ook hun geld moeten verdienen door westerse mannen te verleiden tot het verkrijgen van een inkomen: Ja, d'r is hier zeker armoede, wel verstopt achter de mooie gezichten van Maleisische jonge vrouwen.
De penetrante geur op straat van de Durian vrucht, de super moderne gebouwen, het overladen worden met eten, de verborgen armoede van de stad, de gezelligheid boven op het terras van het hostel en de drukte van mensen op straat en in de metro ga ik nu inruilen voor ruimte, rust en relaxen.
Tijdens de taxi rit naar Zackary's Guesthouse, kwamen de strandtenten en restaurantjes een voor een voorbij. Heerlijke sfeer!
Morgen een dag met helemaal niks. Geen inspanning voor mij. Gewoon een scootertje huren en lekker naar het strand!
